“Statue” Khmer Poem

I wrote this poem in Khmer class. 

                                                       ចម្លាក់

អង្គុយសំកុកលើកៅអី                                លួចមើលអូនស្រីពេលញ៉ាមបាយ

លួចនឹកលយចគិតបានថែកាយ            ជារឿងសោកស្ដាយដែលមិនបាន។

វង្សភ័គ្គរូបស្រីស្រល់ត្រចង់                         មុចមូលក្រឡុងដូចកង់ឡាន

អង្គុយសំកុកនៅនឹកស្មាន                       បានរូមកលយានមកណែណិត។

ស្រមោលស្រមៃឃើញតែស្រី                      ញើបញ័រហរទ័យរំភើបចិត្ត

ចង់ស្និតចង់ស្នាលចង់នៅជិត                ចង់បានវមិត្តថ្នាក់ថ្នមកាយ។

លុងស្នេហ៍ស្រីដកចិត្តមិនបាន               ស្ម័គ្រថែនល្យានពំុសោកស្ដាយ

ឌឺដងសម្ដីពាក្យលេបខាយ                      ស្នេហ៏តែឆោមឆាយគ្មានថ្មីឡើយ។

គិតហើយគិតទៀតចង់សួរស្រី                ក្រែងស្រស់ពីសីមានគេហើយ

អង្គុយសំកុកចាំចម្លើយ                          ចាំដោយបេះដូងលោតដុកដាក់។

ចាំស្រីយូរហើយមិនវាចា                           ឬស្រីគិតថាខុសវណ្ណ:

ទើបដឹងថាស្រីជាចម្លាក់                          ដែលគេបានច្លាកសម្រាប់តាំង។